ضد تظاهرات قدس در تورنتو
گفتگو با جليل بهروزى

يک دنياى بهتر: تظاهرات اسلاميها در روز قدس در تورنتو به صحنه کشمکش سياسى تبديل شد. چه خبر بود؟ صفبنديها و شعارهاى مختلف چه بودند؟

جليل بهروزى: در این روز برخلاف سالهای قبل روز قدس صحنه كشمكش سیاسی بود، همانطور كه گفتید. اسلامیها وسیعا بسیج كرده و از شهرستانها نیرو آورده بودند. چندین اتوبوس كه خیلی هم دیر رسیدند. خانوادگی آمده بودند. كودكان خردسال و مدرسه ای در بین شان زیاد بودند. جالب این كه جمعیت بیشتر مهاجرین پاكستانی و هندی بودند تا فلسطینی. بعضی از گروههای "چپ" بخصوص شاخه ای از تروتسكیستها و بعضی از فعالین ضد جنگ در بینشان بودند. تنها یك پرچم جمهوری اسلامی داشتند و آن را هم به ندرت علم می كردند تا این كه جمعیتشان زیاد شد و یك عكس خمینی و یك عكس خامنه ای هم اضافه شد. شعار عمده شان مرگ بر صهوینسیم و آزادی فسلطین بود. ارزیابی این است كه رژیم انرژی و پولهای هنگفتی برای سازمان دادن این حركت خرج كرده، بخصوص در شرایطی كه شدیدا ایزوله شده و عوامل فشارش به غرب كمتر. روز قدس امسال عرصه خودنمایی اسلام سیاسی و بطور مشخص جمهوری اسلامی بود. ظاهرا بزرگترین اجتماعشان هم در تورنتو بود.  

صف دیگر نیروهای پرو اسرائیلی بودند. جمعیت زیادی با پرچم های اسرائیل، در محكومیت تروریسم و جمهوری اسلامی آمده بودند. اینها از طریق لابی هایشان در مجلس تلاش زیادی كرده بودند كه به اسلامیها اجازه تظاهرات ندهند. بحث شان هم این بود كه اینها طرفدار تروریسم و اشاعه دهنده تنفر مذهبی و نژادی هستند.

صف سوم، صف نیروهای چپ و اپوزسیون جمهوری اسلامی بود. در تورنتو این اولین بار بود كه چنین صفی در مقابل حزب الله ایها و مستقل از جریانات پرو اسرائیلی در رابطه با روز قدس شكل گرفته بود هرچند كه نسبت به آن دو از نظر تعداد خیلی كمتر بود. نیروهای چپ این صف اعضای حزب اتحاد كمونیسم كارگری و حزب كمونیست كارگری ایران بودند. جریانات سلطنت طلب و ناسیونالیست با پرچم شیر و خورشید به صف پرو اسرائیلیها نپیوستند و در كنار نیرویهای چپ ظاهر شدند. حتی تعداد قابل توجه ای از طرفداران اسرائیل در مقاطعی به این صف می پیوستند هر چند با پرچمهای خود.

تا آنجایی كه به شعارهای چپ و نیروی سوم برمیگشت، شعارهایی چون مرگ بر جمهوی اسلامی، سفارتخانه های رژیم اسلامی باید بسته شود، نه به تروریسم اسلامی و نه به تروریسم دولتی، دو دولت متساوی الحقوق راه حل است، حزب الله برو گم شو، تروریست برو گم شو، خیلی همه گیر بود. بانر حزب "زنده باد همبستگی مردم اسرائیل و فلسطین" خیلی جلب نظر كرد و مدیا و افراد زیادی از آن عكس و فیلم میگرفتند.  

يک دنياى بهتر: مقدارى از فضا و بحثها در تظاهرات بگوئيد. به نظر ميرسد صف پرو اسرائيلى ها و سلطنت طلب ها يکدست نبودند؟ چه شعارها و سياستهائى مورد استقبال قرار گفت؟

جليل بهروزى: فضای تظاهرات صف اپوزیسیون رژیم خیلی رزمنده بود. مداوما شعار داده میشد و در مقاطعی حتی در تظاهرات نیروی مقابل اخلال ایجاد كرده بود. بسختی سخنرانیهایشان شنیده میشد. هر اتوبوس و هر جمعی از حزب اللهى ها كه از راه میرسید با هو كردن جمعیت مواجه میشود. تمایل زیادی به درهم ریختن اجتماع قدسیها وجود داشت و حتی یك بار پرچم جمهوری اسلامی از دست یك حزب اللهى بیرون كشیده شد. در حالی كه همه هورا میكشیدند و تلاش میكردند فرد مذكور را از دست پلیس نجات دهند. صحنه بسیار پرشوری ایجاد شده بود. بیش از ده نفر این پرچم را می كشیدند تا پاره اش كنند. حزب اللهى ها خیلی جری شده بودند. بنحوی كه بدنبال یك پرچم دیگر از رژیم رفتند و تمام طول تظاهرات سعی كردند كه پرچم جدید را در مقابل ما علم كنند.

شركت ما و فكر میكنم دیگر جریانات ایرانی در این تظاهرات اساسا از این سر بود كه بنا به سابقه میدانستیم كه پای جمهوری اسلامی به میدان خواهد آمد. سال گذشته اینها پرچم رژیم و عكس خمینی را بالا برده بودند. میدانستیم كه روز قدس مال جمهوری اسلامی است. خمینی اعلام اش كرده بود. از این رو تلاش ما این بود كه جمهوری اسلامی را یكبار دیگر بی آبرو كنیم و مقابل عرض اندامش بایستیم.

يک دنياى بهتر: حزب چه سياستى را دنبال ميکرد؟ شعارهايش چه بود؟ واکنش عمومى به اين سياستها و شعارها چگونه بودند؟ ارزيابى شما چيست؟

جليل بهروزى: ما میدانستیم و اعلام كرده بودیم كه این جماعت اسلامی هیچ ربطی به آزادی فلسطین و مسئله ستمكشی مردم فلسطین ندارند. ما اعلام كرده بودیم كه حكومت اسرائیل بعنوان یك حكومت ستمگر و سركوبگر و ضایع كننده حق مردم فلسطین به هیچوجه قابل دفاع نبوده و نباید در كنار طرفدارانش بر علیه حزب الله ایستاد. از این رو در عین حال كه فكوس مان رژیم و عواملش و حزب الله بود با شعارها و مطالباتمان و آرایشی مستقل در محوطه مجلس ایالتی تلاش كردیم این استقلال سیاسی را حفظ كنیم. افرادی از جمع پرو اسرائیلی آمدند و خواهان پیوستن ما به آنها شدند و یا جمع هایی از آنان با پیوستن به جمع ما تلاش كردند كه فاصله دو صف را پر كنند ولی ما آگاهانه چندین بار با جابجا شدن تلاش كردیم كه این فاصله را حفظ كنیم. باید تاكید كنم كه صف پرواسرائیلی هم یك دست نبود. بودند جماعتی كه كمی از هسته اصلی فاصله گرفته بودند و فقط پلاكاردهای در رد جمهوری اسلامی و تروریسم حمل میكردند. بودند از آنان كه میامدند دست میدادند و شعارهای ما را تایید میكردند و یا حتی مواردی آمدند ای میل آدرس گرفتند و یا اسم حزب را میپرسیدند. یاد آوری كنم كه با محمود احمدی، از رهبری حزب كه بعنوان یكی از سازماندهندگان و شعار دهندگان تظاهرات بود چند رسانه مصاحبه هایی انجان دادند.

ارزیابی من این است كه تظاهرات رزمنده ای داشتیم. حتی در ابتدا احساس میكردید كه جماعت اسلامی در موضع تدافعی بودند. از این كه چه بر سر مردم فلسطین میرود با مدرك و سند صحبت میكردند آن هم با تظلم و حتی پرچم رژیم را برای مدتها نمیدید. ولی بعدها كه تعدادشان چندین برابر شد ورق كمی برگشت. ولی حضور ما كاملا سنگینی میكرد. جریانات پرو اسرائیلی گارد خود را داشتند كه با پلیس همكاری میكرد از این رو تمركز پلیس بیشتر معطوف به ما و مهار كردن تحرك ما بود. تعداد ما كم بود ولی نشان دادیم كه با تعداد كم هم میتوان حركت اعتراضی موثری داشت. مهم تر آن كه نشان دادیم كه حضور جمهوری اسلامی و عواملش را هیچ تحمل نكرده و برای مقابله با آن حاضر به یراق هستیم. این فكر میكنم در روحیه اپوزیسیون خیلی تاثیر گذاشته و خواهد گذاشت.  *